Ludwik zmywa w kuchni od czasów PRL. Wcześniej w Polsce nie znano płynów do zmywania!

Pierwszy polski płyn do mycia naczyń Ludwik powstał w 1964 roku, kilka lat po tym, jak tego typu artykuł pojawił się na rynku amerykańskim. Wyprodukowały go Zjednoczone Zespoły Gospodarcze INCO.

Legenda mówi, że pierwsze butelki wyprodukowano w... starym młynie. Do detergentu dodano olej kokosowy, żeby nie niszczył rąk i olejek miętowy, żeby ładnie pachniał. Produkcję ulokowano w nowoczesnej fabryce. Tak do sklepów trafiły szklane zielone butelki z łabędziem na etykiecie.

Co ciekawe, w chwili powstania, jako pierwszy i jedyny taki produkt na rynku - płyn do mycia naczyń Ludwik, nie miał konkurencji. W Polsce nie używano płynów do zmywania. Naczynia czyszczono starymi metodami; mydłem i wodą, a przypalone czy tłuste szorowano piaskiem. Męczarnia, prawda?

Popularność Ludwik zdobył dzięki kampanii, która była bardzo nowoczesna jak na owe czasy.

Mowa o reklamach zawierających hasło „Ludwiku, do rondla”. Zmieniała ona podejście Polaków do sprzątania i prowadzenia domu, które wcześniej postrzegane były jako strefa kobiet, także tych wykształconych i pracujących zawodowo.

Akcja „Ludwiku, do rondla” miała na celu zachęcanie mężów do pomocy żonom w kuchni i w codziennych porządkach. Kampania promowała partnerstwo, uświadamiając panom, że pomagając w prowadzeniu domu, nic nie tracą ze swojej męskości. Polki pokochały więc "Ludwika" nie tylko za wygodę stosowania i oszczędność czasu, ale także za rewolucyjny przekaz kampanii reklamowej.

Zielona butelka ulegała z czasem modyfikacji aż do 1969 r.. Wtedy Ludwik po raz pierwszy pojawił się w bardziej poręcznych plastikowych butelkach z polietylenu wtórnego. W czasach PRL zdobycie surowca do fabrycznej produkcji opakowań stanowiło problem zdawałoby się, nie do przeskoczenia, ale producent skupował worki po nawozach rolniczych, z nich pozyskując surowiec.

Dziś powiedzielibyśmy: w duchu zero waste i stosując gospodarkę obiegu zamkniętego (GOZ). Co ważne, Ludwik od zawsze był tworzony z biodegradowalnych surowców.

Zjednoczone Zespoły Gospodarcze INCO przekształciły się w firmę w INCO-VERITAS Sp. z o.o., która ostatecznie w 2012 roku została przekształcona w spółkę akcyjną o nazwie GRUPA INCO S.A. Dwa lata lata później płyn do naczyń zaczęto rozlewać do znanych nam białych butelek.

Przez 60 lat obecności na rynku rodzina płynu Ludwik znacznie się rozrosła. Oprócz płynu do zmywania jest balsam do mycia naczyń, mleczka czyszczące, tabletki do zmywarek i inne produkty potrzebne do utrzymania czystości w domu. Pod względem sprzedaży dominuje teraz płyn do mycia naczyń Ludwik o zapachu cytrynowym (wprowadzony na rynek w 1995 roku), ale pierwotna wersja miętowa pozostaje popularna wśród konsumentów.

W 2024 roku płyn do mycia naczyń Ludwik obchodzi 60-lecie istnienia. Z tej okazji przygotowano specjalną edycję płynów do naczyń w zielonej butelce, nawiązującej do charakterystycznego koloru płynu, sprzedawanego przed laty w szklanych, przezroczystych butelkach.

Jubileuszowe płyny są już dostępne w dwóch wersjach zapachowych: popularnym cytrynowym i kultowym miętowym.

Producent Ludwika, czyli GRUPA INCO S.A. to jeden z najbardziej znanych polskich producentów chemii gospodarczej, nawozów ogrodniczych i opakowań z tworzyw sztucznych. Działa również na rynku nieruchomości. Spółka została założona w 1947 roku i reprezentuje wyłącznie rodzimy kapitał prywatny. W zakładach położonych w Górze Kalwarii, Suszu, Izabelinie, Koniecpolu i Borowie, zatrudnia ponad 700 osób. Spółka jest właścicielem wielu popularnych marek, takich jak: Ludwik, Biostar Cleaning Products, Buwi, Florovit czy Azofoska.

Śmieciowe jedzenie zabiera pamięć